Rehabilitacja dziecka zwykle potrzebna jest po przebytych urazach oraz wówczas, kiedy zostają u niego stwierdzone zaburzenia w rozwoju psychoruchowym. Zwykle pierwsze objawy zaburzeń pojawiają się w pierwszym roku życia. Niekiedy sygnały są bardzo wyraźne i nie ulega wątpliwości, że dziecko wymaga pomocy rehabilitanta. W innych przypadkach jednak różnice i odstępstwa od normy mogą nie rzucać się w oczy i problem może się długo pogłębiać, pozostając niezauważonym. Dlatego tak ważne jest obserwowanie etapów rozwoju dziecka i konsultowanie ze specjalistą wszelkich wątpliwości.
Zdarza się, że już w pierwszych miesiącach życia dziecka pojawia się nawet drobny sygnał, który budzi zaniepokojenie rodziców. Jeżeli rodzice dostrzegają u dziecka objawy, które mogą świadczyć o problemach w rozwoju malucha, jak najszybciej powinni zgłosić się po poradę lekarską. W przypadku najmłodszych dzieci, najczęstszą przyczyną obaw opiekunów są nieprawidłowości w ułożeniu dziecka (np. wyginanie ciała w kształcie litery C) lub w jego motoryce. Jeżeli obserwuje się niepokojące objawy na tym polu, nie należy zwlekać z konsultacją ze specjalistą. Problemy spowodowane np. nieprawidłowmym napięciem mięśniowym, mogą bardzo szybko zostać zażegnane, jeśli odpowiednio wcześnie dziecko zacznie być rehabilitowane.
Czasami wystarczy już nauka rodziców wykonywania odpowiednich ćwiczeń z dzieckiem, aby problemy ustąpiły. Kilkumiesięcznie dzieci zazwyczaj rehabilitowane są metodą NDT Bobath lub metodą Vojty. Konkretny sposób, intensywność i częstotliwość terapii dobierany jest indywidualnie do danego przypadku. Właściwy dobór metody rehabilitacji ma znaczącą rolę w osiągnięciu jak najlepszych wyników. Niezależnie od metody rehabilitacji, niezwykle ważna dla uzyskania pożądanych efektów jest także praca rodzica z dzieckiem, która zalecana jest przez fizjoterapeutę. Ćwiczenia muszą być prowadzone zgodnie z zaleceniem między spotkaniami z fizjoterapeutą, co jest konieczne dla utrwalenia wyników pracy rehabilitanta. Odwlekanie rozpoczęcia rehabilitacji może spowodować, że problem się pogłębi i będzie ona trwała znacznie dłużej.
Konieczność rehabilitacji dziecka może się pojawić także na tle problemów w rozwoju poznawczym. U najmłodszych dzieci jedne z możliwych objawów to m.in. brak rekacji na bodźce słuchowe i/lub wzrokowe lub nadmierne reakcje, brak umiejętności utrzymywania kontaktu wzrokowego, brak gaworzenia, brak reakcji na imię czy wołanie; najogólniej ujmując, są to objawy wskazujące na brak komunikacji dziecka ze światem zewnętrznym. Te i inne sygnały mogą wskazywać na problemy z grupy całościowych zaburzeń rozwojowych.
